John William Waterhouse ( * 1849 † 1917 )

Biografie van John William Waterhouse

Aanbidder van tragische en mystieke schoonheid

John William Waterhouse werd op 06 april 1849 in Rome geboren. Hij was een belangrijke Engelse schilder die bekend werd door zijn mythologische motieven met vrouwenfiguren in de prerafaëlitische stijl.

Zijn ouders waren schilders en de kunst begeleidde Waterhouse van jongs af aan. De familie, van Engelse afkomst, keerde in 1850 vanuit Italië naar Londen terug. Zij woonden toen in South Kensington, in de buurt van het Victoria en Albert Museum. Waterhouse bracht veel tijd door in deze musea, waar hij ook veel schetsen maakte. De jonge Waterhouse hielp zijn vader vaak in het atelier en ontwikkelde zo zijn artistieke vaardigheden.
In 1870 werd de schilder toegelaten tot de Royal Academy in Londen. Hij begon zijn studie met beeldhouwen, maar stapte in 1874 over op schilderen. Zijn vroege werk werd beïnvloed door het academisch realisme en klassieke thema's. Maar ook Sir Lawrence Alma-Tadema en Frederic Leighton waren van grote invloed: felle kleuren, mooie vrouwen, verhalen vol liefde, verraad en tragedie. Waterhouse liet zich inspireren door tragische afbeeldingen van vrouwen, krachtige femmes fatale en mythologische thema's. Hij schilderde Ophelia, een personage in het drama Hamlet van William Shakespeare, The Lady of Shalott, de hoofdpersoon in het gedicht van Tennyson, Circe Invidiosa, Cleopatra, La Belle Dame sans Merci en verschillende versies van Lamia bij verschillende gelegenheden.
In 1874 stuurde Waterhouse zijn eerste schilderij, Sleep and His Half-Brother Death, naar de Royal Academy. Vanaf dat moment werden zijn werken daar tot aan zijn dood elk jaar tentoongesteld. Het werk "After the Dance", dat in 1876 tentoongesteld werd, behaalde de eerste plaats. Vanaf dit moment werden de schilderijen van de Engelsman steeds grootschaliger.


Vanaf het midden van de jaren 1880 werkte Waterhouse samen met de Grosvenor Gallery en de New Gallery, en exposeerde hij in grote steden als Birmingham, Liverpool en Manchester. In de jaren 1870 en 80 maakte de kunstenaar verschillende reizen naar Europa, waar hij veel inspiratie voor zichzelf opdeed en zijn populariteit gestaag groeide.


In 1883 trouwde de kunstenaar met Esther Kenworthy, die ook artistiek talent had en grote steun bood aan zijn carrière. In 1885 werd Waterhouse verkozen tot geassocieerd lid van de Royal Academy en hij kreeg de eer om in 1895 volwaardig lid te worden. Hij was van plan om "A Marmaid" als zijn proefschrift aan de Koninklijke Academie voor te dragen, maar voltooide het niet op tijd en diende "Ophelia" in 1888 in. Hij zou geïnspireerd zijn door de schilderijen van John Everett Millais en Dante Gabriel Rossetti.
In 1901 verhuisde Waterhouse naar St. John's Wood, waar hij part-time les gaf aan de St. John's Wood Art School. Daar werd Waterhouse ook lid van de St. John's Wood Arts Club, een sociale organisatie waar ook Alma-Tadema en George Clausen deel van uitmaakten.


In de laatste tien jaar van zijn leven leed Waterhouse aan een slechte gezondheid als gevolg van een algemeen gevoel van zwakte, maar dit weerhield hem er niet van om te schilderen. Hij schilderde een serie mythologische schilderijen die de legende vertelden van Persephone, Isolde, Miranda en Tristam. Een van zijn laatste schilderijen was "De betoverde tuin", dat onvoltooid op de ezel bleef staan. De kunstenaar stierf aan kanker op 10 februari 1917.

KUNSTKOPIE.DE

 

Kunstdrukken & schilderijen van John William Waterhouse
Naar boven