Haar behoefte om op de foto vast te leggen wat de natuur ons slechts kort laat zien, ontdekt zij na een aanvankelijk realistische schildertechniek de wijde kosmos van het vrije schilderen, en sindsdien schildert zij abstract. De schilderijen in de serie Sferen zijn overwegend in blauwe tinten geschilderd en weerspiegelen de wisselwerking tussen lucht en water. Het is voor haar belangrijk dat alles wordt afgebeeld als vloeiend en bewegend; starheid is niet verenigbaar met de natuur. Andere series zijn geschilderd met warme kleuren en weerspiegelen de bloemenwereld. Zij gebruikt nooit de kleur zwart in haar schilderijen.
De laatste werken zijn bedoeld om door middel van kleurenspel een blik te openen in een voor haar vergeten jeugdherinnering, en om zuiverheid en onschuld weer toegankelijk te maken voor iedereen die de verlangens begrijpt. De schilderijen komen voort uit een diepe behoefte aan hoop en vertrouwen. Zij zijn oppervlakkig het volle bestaan van het optimisme van het leven, zonder destructieve elementen en toch met een zekere weemoed van alles wat geweest is en nu alleen nog in mij bestaat in kleuren, de blikken van de ogen allang verdwenen, de klank van de kleuren blijft.
