Gustave Doré ( * 1832 † 1883 )

Biografie van Gustave Doré

Weelderig en bizarre fantasie

Paul Gustave Doré werd op 6 januari 1832 in Straatsburg, Frankrijk, geboren. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste en productiefste, en ook meest succesvolle, boekillustratoren en bemiddelaars van de laat 19e-eeuwse Europese cultuur.

Hij was overwegend autodidact en reeds als kind toonde hij zijn neigingen tot schilderen en tekenen. In 1845 kwam Doré naar Parijs. In 1848 werd hij medewerker van het "Journal pour rire".

Met weelderige en bizarre fantasie creëerde Gustave Doré droomachtige taferelen en illustreerde hij werken uit de wereldliteratuur, zoals Dante's "Inferno", Cervantes' "Don Quichot", John Milton's "Paradise Lost", Edgar Allan Poe's "The Raven", werken van Homerus, Lord Byron, Johann Wolfgang von Goethe en vele anderen. De illustraties voor "De Goddelijke Komedie" van Dante Alighieri in 1868 vormden de bekroning van Doré's carrière.

Zijn gevarieerde oeuvre omvat vele richtingen, van strips tot bijbelillustraties. Doré had zelfs invloed op de filmproductie in Hollywood. Sommige afbeeldingen in de beroemde films zoals, King Kong, sommige wezens van het Star Wars universum, Dead Tree in Sleepy Hollow lijken op de illustraties van Doré. Hij was ook schilder, tekenaar, etser en later zelfs beeldhouwer.

De kunstenaar bezat een eigenaardige ductus. Hij gebruikte graag de clair-obscur techniek, waarbij lichte en donkere schilderijen met elkaar contrasteren. Fijne details, realistische voorstellingen van fantastische wezens of showmannen gaven zijn schilderijen diepte en een mystieke betekenis. Zijn tekeningen zijn minimalistisch maar dramatisch, ze stralen diepe emotie uit en scheppen een krachtig beeld. Werken die hem vorm gaven waren grotesk, macaber, vol fantasie en overdrijving. De tekeningen van Gustave Doré documenteerden de Krimoorlog, handelden over de communards van Parijs en het proletariaat in Londen, en hij schilderde veel aquarellen van landschappen. Twee van Doré's meest succesvolle olieverfschilderijen waren "Paolo en Francesca da Rimini" (1863) en "De Neofiet" (1868). Illustraties voor de Engelse Bijbel (1866) en bladen voor de Sprookjes van Charles Perrault hadden ook veel succes.

In 1867 had Doré een grote tentoonstelling van zijn werk in Londen. Dit leidde tot de oprichting van de Doré Gallery in New Bond Street.

Doré maakte niet al zijn gravures zelf. Hij had een atelier met 40 werknemers, die de grote vraag naar de illustraties en tekeningen van Doré konden verzadigen. Galeries in Wenen, Londen en andere steden verkochten zijn originele werken, en ook reproducties van de boekillustraties, wat financieel zeer winstgevend was voor de kunstenaar en een zorgeloos leven opleverde.

Vijf jaar voor zijn dood, in 1877, wendde Doré zich tot de beeldhouwkunst. Uit hartstocht en zonder speciale opleiding maakte de meester ingenieuze marmeren en bronzen beelden die hun stempel drukten op de beeldhouwkunst van de jaren 1870. Zijn laatste werk was een monument voor Alexandre Dumas.

Doré is nooit getrouwd en bleef bij zijn moeder in Parijs wonen. Hij werkte zeer productief en ijverig, ondanks dat werd hij enerzijds geplaagd door het gevoel niet genoeg gedaan te hebben en anderzijds door zich nooit echt begrepen te voelen. Niemand weet hoeveel tekeningen hij gemaakt heeft. Hij werkte van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en produceerde duizenden tekeningen.

Op 23 januari 1883 overleed Gustave Doré ten gevolge van een hartaanval.

© KUNSTKOPIE.DE

Kunstdrukken & schilderijen van Gustave Doré
Naar boven