Impressionisme is een stijl van schilderen die zich ontwikkelde in 1860-1870 Frankrijk en zich verspreidde over Europa. De naam voor deze beweging komt uit de titel van \"Impression, Sunrise\", een schilderij van Monet, die ter beschikking gesteld voor de eerste impressionistische tentoonstelling in 1874. Het was een revolutionair nieuwe speelstijl van schilderen waarbij de kleur en de indruk die de kunstenaar had op de voorgrond trad. In tegenstelling tot de 19e eeuwse schilderkunst liet het impressionisme de inhoud, structuur en de samenstelling van het schilderij een beeld achter van een waargenomen werkelijkheid of een uitgedrukte sfeer. In dit kader speelde ook het licht een cruciale rol.
De schilderijwijze van het impressionisme leidde tot het neo-impressionisme waarbij ongemengde primaire kleuren in elkaar gezet als een mozaïek (pointillisme).
Bekende impressionistische kunstenaars waren onder andere Bazille, Manet, Monet, Pissarro, Sisley, Degas en Renoir. Cezanne en Van Gogh maakten ook deel uit van de impressionistische kunstenaars. Beide gebruikten deze stijl van schilderen, maar door een meer expressieve keuze van de kleuren, hadden ze een beslissende rol bij het ontstaan van de 1890 veranderende stijl. Ze waren samen met Gauguin en Munch de voorlopers van het expressionisme. In Duitsland waren bekende impressionistische schilders Liebermann, Uhde, Slevogt en Korinthe.